1 dificultar, impedir part. neutr. subst. τὸ ἐμποδοῦν impedimento οὐδὲν οὖν τὸ ἐμποδοῦν A.D.Adu.172.2, cf. 185.16 (ambos cód.), abs. τίς ἐμποδήσει; Diodor.T.Rom.8.31-32.

2 trabar, sujetar en v. pas. Ὀδυσσεὺς ... λὰξ ἐμποδηθείς Eust.1818.65.