< ἔμπετρον
ἐμπεφυρμένως >
ἐμπεφυκότως
adv. sobre part. perf. act. de ἐμφύω
con sujeción firme
,
ahincadamente
Tim.
Lex
.s.u.
ἀπρίξ
, Sch.Theoc.15.68.