ἐμπεριπατέω


I intr.

1 pasear, pasearse gener. c. dat. ἀλέκτωρ ἐμπεριπατῶν θηλείαις εὔψυχος LXX Pr.30.31, μέσοις τοῖς ἁγίοις I.BI 4.183, ἐμπεριπατῶν ἅμα τῷ συμποσίῳ paseando al mismo tiempo por la sala Luc.Symp.13, τῷ κόσμῳ Manes 107.12
caminar, andar c. dat. instrum. χρυσοὺς ἐμβάτας, οἷς μόλις ἄν τις ... ἐμπεριπατήσειεν Luc.Ind.6
fig. en cont. de lengua divagar περὶ τούτου Tz.Comm.Ar.3.972.5.

2 deambular, vagar de aquí para allá c. ac. int. ἐ. διαύλους τινάς Ach.Tat.1.6.6
c. prep. y dat. ἐμπεριπατήσω ἐν ὑμῖν deambularé, e.e., habitaré entre vosotros LXX Le.26.12, cf. 2Ep.Cor.6.16
fig. ταῖς διανοίαις Ph.1.643, cf. 274.

3 patear sobre, fig. c. dat. de pers. fustigar, machacar τῷ Βίαντι Plu.2.57a.

II tr.

1 recorrer, pasear por ἐμπεριπατήσας τὴν ὑπ' οὐρανόν (γῆν) πάρειμι LXX Ib.1.7.

2 pisar, pisotear las hojas del glasto PHolm.109
fig. pisotear, anular ἐμπεριπατήσας (Χριστός) τὴν ἀντικειμένην ἅπασαν δύναμιν habiendo pisoteado (Cristo) toda fuerza antagónica Eus.DE 9.7 (p.419).