ἐγκυμονέω
1 quedar preñada, empreñarse, concebir
ἐὰν ... ἐγκυμονήσῃ ἡ γυνήEpiph.Const.Haer.26.5.4,
φησὶ ... γύπας ... ἀντιπρώρους τῷ νότῳ πετομένους ἐγκυμονεῖνGp.14.26.2, fig.
(λογισμοὶ ἀθέμιτοι) τοῖς τῆς καρδίας ταμείοις ἐγκυμονήσουσιν(razonamientos impíos) concebirán en los rincones del corazón Gr.Agr.Eccl.M.98.1093C
•esp. en part. fem. preñada, embarazada de c. ac.
τὸν Δία ἐγκυμονοῦσαRea, Apollod.1.1.6, fig.
ταῖς ἐγκυμονούσαις ... τὸν θεῖον ἔρωτα ψυχαῖςa las almas que llevan en su seno el amor divino Isid.Pel.Ep.M.78.316C
•abs. de la Virgen, Iust.Phil.Dial.78.3,
γυναιξὶν ἐγκυμονούσαιςEutecnius C.Par.15.1,
ἄρκτον ἐγκυμονοῦσαν ζωγραφοῦσινHorap.2.83,
ἐξαίφνης τὴν ἐγκυμονοῦσαν τίκτεινHeph.Astr.App.1.4, Pítane de Posidón
διαλαθεῖν ἐγκυμονοῦσανSch.Pi.O.6.48c
•en v. pas., del feto estar en el útero, haber sido concebido
sinón. de κυοφορέομαιCod.Iust.6.48.1.3.
2 en v. pas. ser llevado en el vientre, ser gestado
τὸν χρόνον τῶν ἐγκυμονουμένων παίδωνEpiph.Const.Haer.30.27.1.