I 1obrar negligentemente, descuidar τὸ ... πέμπειν τὰς βοηθείας ... ἐνεκάκησαν Plb.4.19.10.

2 tratar mal (τὴν θυγατέρα) PPetaus 29.12 (II d.C.), en v. pas. ἐγκακηθέντα καὶ θλιβέντα PLond.1708.92 (VI d.C.), cf. PMasp.re.5.13 (VI d.C.).

II intr.

1 desesperar, perder la confianza (παραβολή) πρὸς τὸ δεῖν πάμποτε προσεύχεσθαι αὐτοὺς καὶ μὴ ἐ. Eu.Luc.18.1, αἰτοῦμαι μὴ ἐ. ἐν ταῖς θλίψεσίν μου ὑπὲρ ὑμῶν Ep.Eph.3.13, μὴ ἐγκακήσητε καλοποιοῦντες 2Ep.Thess.3.13, cf. 2Ep.Cor.4.1, Hsch.
•en constr. pred. τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐγκακῶμεν Ep.Gal.6.9.

2 rechazar, aborrecer ἐγκαταλειφθήσεται ἡ γῆ, ἀφ' ἧς σὺ ἐγκακεῖς Sm.Is.7.16, cf. Ge.27.46, Thd.Pr.3.11, Eus.DE 7.1 (p.307.1).

3 desanimarse, sentir miedo ante la adversidad μὴ ὡς αἱ ὠδίνουσαι, ἐγκακῶμεν 2Ep.Clem.2.