Ἀθαμαντικός, -ή, -όν
• Alolema(s): Ἀθαμανικός Plin.HN 20.253
bot.
1 μῆον ἀθαμαντικόν meo, hinojo ursino, Meum athamanticum Jacq.,
μῆον τὸ καλούμενον Ἀ.Dsc.1.3,
(meum) duo genera eius; nobilius Athamanticum uel AthamanicumPlin.l.c., cf. Damocr. en Gal.14.117, Philagr.29.28.
2 subst. ἡ ἀ. atamántica otro n. de la tapsia
θαψία μεγάλη ἤτοι ἀ.Gloss.Bot.Gr.389.11.