ἁμαρτίνοος, -ον
• Prosodia: [ᾰμαρτῐ-]
de mente errada o extraviada o equivocada
ἘπιμηθεύςHes.Th.511,
ἡγεμώνSol.18.2,
ἸώA.Supp.542,
πάντες ἁμαρτίνοοι πελόμεσθα ἄνθρωποιRhian.1.1, de los discípulos de Cristo, Nonn.Par.Eu.Io.6.61
•c. connotación moral, de los fariseos, Nonn.Par.Eu.Io.1.24, 7.32.