ἁμαρτίνοος, -ον
• Prosodia: [ᾰμαρτῐ-]


de mente errada o extraviada o equivocada Ἐπιμηθεύς Hes.Th.511, ἡγεμών Sol.18.2, Ἰώ A.Supp.542, πάντες ἁμαρτίνοοι πελόμεσθα ἄνθρωποι Rhian.1.1, de los discípulos de Cristo, Nonn.Par.Eu.Io.6.61
c. connotación moral, de los fariseos, Nonn.Par.Eu.Io.1.24, 7.32.