ἀϊστόω
• Alolema(s): αἰσ- Lyc.281
• Prosodia: [ᾱ- Pi.P.3.37]
hacer desaparecer, aniquilar
ὣς ἔμ' ἀϊστώσειανOd.20.79,
πῦρ ἀίστωσεν ὕλανPi.P.3.37,
ἀϊστώσας γένοςA.Pr.232,
τὰ πελώριαA.Pr.151,
μινHdt.3.69,
δύο ἡμέων ἠίστωσεHdt.3.127,
πατρίδ' ᾔστωσας δορίS.Ai.515,
κόρον ἀϊστώσας πυρίS.Fr.536,
οὔ σέ τις ἀνδρὸς ψῆφος ἀϊστώσειMaiist.78,
αἱ ... ἀιστώσαντο συνεύνουςOrph.A.473,
κίον' αἰστώσεις δόμωνLyc.281,
ἀϊστῶσαι στίχα νηῶνNonn.D.39.379, en v. pas.
οἱ δ' ἅμ' ἀϊστώθησαν ἀολλέες, οὐδέ τις αὐτῶν ἐξεφάνηOd.10.259,
γένος ἀϊστωθείηPl.Prt.321a,
κῆπος ἀιστώθηNonn.D.2.79.