ἀϊστόω
• Alolema(s): αἰσ- Lyc.281
• Prosodia: [ᾱ- Pi.P.3.37]


hacer desaparecer, aniquilar ὣς ἔμ' ἀϊστώσειαν Od.20.79, πῦρ ἀίστωσεν ὕλαν Pi.P.3.37, ἀϊστώσας γένος A.Pr.232, τὰ πελώρια A.Pr.151, μιν Hdt.3.69, δύο ἡμέων ἠίστωσε Hdt.3.127, πατρίδ' ᾔστωσας δορί S.Ai.515, κόρον ἀϊστώσας πυρί S.Fr.536, οὔ σέ τις ἀνδρὸς ψῆφος ἀϊστώσει Maiist.78, αἱ ... ἀιστώσαντο συνεύνους Orph.A.473, κίον' αἰστώσεις δόμων Lyc.281, ἀϊστῶσαι στίχα νηῶν Nonn.D.39.379, en v. pas. οἱ δ' ἅμ' ἀϊστώθησαν ἀολλέες, οὐδέ τις αὐτῶν ἐξεφάνη Od.10.259, γένος ἀϊστωθείη Pl.Prt.321a, κῆπος ἀιστώθη Nonn.D.2.79.