ἀτρεμαῖος, -α, -ον
• Morfología: [-ος, -ον E.Or.147]
I
οἱ μὲν ὑπὸ φλέγματος μαινόμενοι ἥσυχοί τέ εἰσι ... οἱ δὲ ὑπὸ χολὴν ... οὐκ ἀτρεμαῖοιHp.Morb.Sacr.15.2,
ἀτρεμαίῳ καταστήματι ... πρὸς τὸν θάνατον ἀπῄειI.AI 15.236
•fig. poco estimulante, falto de interés
τὸ γὰρ ... ἐξανιστὰν ἡμᾶς ἐπὶ πράξεις καὶ λόγους οὐ μικρὸν οὐδ' ἀτρεμαῖόν ἐστινPlu.2.722f.
2 ligero, suave
ὡς ἀτρεμαῖα κέντρα καὶ σώφρονα πώλοις μεταφέρων ἰθύνειE.Ph.177,
ἀτρεμαῖον ... φέρω βοάνE.l.c.
•neutr. plu. adv. en voz baja
οὐκ ἀτρεμαῖα θρῆνον αἰάζετ', ὦ γέροντες;E.HF 1054.
II adv. -ως suavemente
τὴν δ' ἀπήλ[λαξε] μάλ' ἀ. ἡ τεκοῦσα τὸ χρῖμ[αCall.Fr.194.45.