I intr.

1 desprender humo, humear βωμὸς ἀτμίζων πυρί S.Fr.370, cf. Philox.Leuc.(b) 15, θυμιατήριον ... ἀτμίζον IG 4².126.19 (Epidauro II d.C.)
•desprender vapor o vaho el agua κρήνη ἀτμίζουσα ἐν νάπῃ X.An.4.5.15, la arcilla al cocerse ὁ κέραμος τὸ πρῶτον ὀπτώμενος ἀτμίζει Arist.Mete.383^a24
•gener. exhalar vaho o vapor c. ref. al olor de carne caliente ἥδιστον ἀτμίζοντα Pherecr.113.15, ἀτμίζον κρέας Phryn.PS 8.10
•sudar ὡς ἀτμίζειν τὸ σῶμα καὶ τὸν ἱδρῶτα χωρεῖν ἀτακτί Philostr.VA 3.17.

2 evaporarse τὸ ὑδατῶδες Arist.Pr.930^b36, cf. Mete.358^b16, Epicur.Nat.14.32, Thphr.Fr.163, tb. en v. med. ἐκ δὲ τοῦ ἀτμιζομένου (ὕδατος) ἀέρα γίγνεσθαι Ar.Did.38
•contener vapor διὰ ψυχρότητα συνίσταται ὁ ἀτμίζων ἀὴρ εἰς ὕδωρ Arist.Mete.349^b23
•part. subst. τὸ ἀτμίζον el vapor οὐκ εἰς θάλατταν συγκρίνεται τὸ ἀτμίζον Arist.Mete.358^b17.

II tr., en v. pas. recibir el vaho del agua, la profetisa de Bránquidas, Iambl.Myst.3.11 (bis).