ἀστένακτος, -ον
I
ἀ. αἰὲν εἰπόμην κακοῖςS.Tr.1074,
ἀ. κἀδάκρυτοςS.Tr.1200,
ἄκλαυτος ἀE.Alc.173,
παρειστήκει δ' ἡ μήτηρ ἄτεγκτος καὶ ἀ.Plu.2.171c,
ἐπεγκολάπτειν ἀ. αἰνέσειLyc.782,
πρὸς Ἅδην ἀ. ἔδραμεςCIRB 119.3 (Panticapeo II/I a.C.),
πάλιν ἀστένακτοι τὸν ἑαυτῶν οὐρανὸν ἀσπάσεσθεCorp.Herm.Fr.23.39.
2 que no comporta lágrimas
ἀ. ἀδάκρυτος ἁμέραE.Hec.691,
ἄπονα πάντα καὶ ἀστένακτα καὶ ἀγήραταPl.Ax.370d.
II adv. -ως sin llanto
εὐκόλως καταβλητέον καὶ ἀ.Plu.2.107a.