1 cometer impiedad c. ac., contra la divinidad o lo sagrado ἢ θεὸν ἢ ξένον τιν' ἀσεβῶν ἢ τοκέας φίλους A.Eu.270, τὸν Καίσαρα anón. en POxy.1612.23, en v. pas. ἐμοὶ ἠσέβηται οὐδέν ninguna impiedad ha sido cometida por mí And.Myst.10
•c. prep. y ac. ἵνα ἀσεβήσας περὶ τὰ ἱρὰ κακόν τι πρὸς θεῶν ἢ πρὸς ἀνθρώπων λάβοι Hdt.2.139, ἀσεβοῦντ' εἰς τὸν θεόν E.Ba.490
•c. ἀπό y gen. οὐκ ἠσέβησα ἀπὸ τοῦ θεοῦ μου no cometí impiedad contra mi dios LXX 2Re.22.22
•c. ac. int. ἀ. ἀσέβημα Pl.Lg.910e, ἀγγελίας καὶ ἐπιτάξεις παρὰ νόμον ἀσεβησάντων Pl.Lg.941a
•abs. ὁμοίως ἀσεβοῦσιν οἱ γενέσθαι φάσκοντες τοὺς θεούς Arist.Rh.1399^b6 (= Xenoph.A 12), ἵνα γε ἀσεβήσαντες θᾶσσον ἀπόλησθε Hdt.1.159
•dif. de ἀδικέω: ἀσεβοῦσι ἀδικοῦσί τε τὴν πόλιν Ar.Th.367, de ἁμαρτάνω ‘pecar’ περὶ τῶν ἡμαρτηκότων καὶ ἠσεβηκότων εἰς τὸν κύριον LXX 1Es.1.22, ἡμάρτομεν ἠσεβήσαμεν ἠδικήσαμεν LXX Ba.2.12.

2 intr. en v. med.-pas. sufrir impiedad ὅταν οὖν τις ... ἀσεβηθῇ τῶν οἴκων Pl.Lg.877e.