< ἀρχιτελώνης
ἀρχιτεχνίτης >
ἀρχιτέχνης
,
-ου
• Morfología:
[gen. -α Didym.
Trin
.2.7.3.1 (cód.)]
supremo artífice
θεός
Didym.l.c.
•
subst. ὁ ἀ. de Dios, Epiph.Const.
Haer
.62.5 (p.394.18),
Anc
.28 (p.37.15).