ἀρρώστημα, -ματος, τό
1 enfermedad
τῶν δ' ἄλλων ἀρρωστημάτωνHp.Flat.9,
ἐπὰν δ' ἀρρώστημά τι συμβῇD.2.21, cf. Hyp.Ath.15,
τὰ μὲν γὰρ ἐν τοῖς σώμασιν ἀρρωστήματαD.26.26,
τὰ πλεῖστα δὲ ἅπασιν ἀρρωστήματ' ἐκ λύπης σχεδόν ἐστινMen.Asp.337,
ἔστι γὰρ καὶ τῷ σώματι ἀσθενέσ[τερος] διὰ τὸ ἐν ἀρρωστήματι εἶναιPCair.Zen.42.5 (III a.C.),
τὸ γὰρ ἀρρώστημά ἐστι νόσημα μετ' ἀσθενείαςD.L.7.115, cf. Aristaenet.1.13.16, D.C.77.15.3, Orib.4.8.18, Iambl.VP 164.
2 debilidad moral, vicio
μικρολογίαν τινὰ καὶ πλεονεξίαν κατεγνωκότες, ἀρρώστημα πατρῷονPlu.Nic.28,
τῶν δὲ τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτωνPlu.2.7d, Ph.1.631,
δεκαρχιῶν καὶ ὀλιγαρχιῶν καὶ τίνων ἄλλων τοιούτων ἀρρωστημάτωνD.Chr.36.31,
τὰ τῆς πόλεως ἀρρωστήματαD.Chr.32.7.