ἀποτίνυμι
• Alolema(s): ἀποτείν- Hes.Op.247, Thgn.362, ICr.1.19.1.11, 15 (Mala III a.C.); tard. ἀποτίννυμι (frec. var. con -τινυ- en los manuscritos) Them.Or.2.40d, 23.289c, Porph.Sent.40
• Prosodia: [-ῑ]
• Morfología: [inf. dór. ἀποτινύμεν SEG 1.410.9 (Creta IV a.C.)]
1 pagar
στα[τῆρας] πε[ν]τακατίςICr.l.c., cf. IG 12(5).654.7 (Siro), SIG 1109.79 (Atenas II d.C.), I.AI 4.248, 12.146,
ἀποτεινύτω τό τε χρέος ὅ κα συλάσῃICr.1.19.1.11 (Mala III a.C.), cf. SEG l.c.,
δίκηνPorph.l.c., cf. Them.ll.cc.
2 en v. med. cobrarse, desquitarse c. ac. int. y gen.
πολέων δ' ἀποτίνυτο ποινήνse tomó venganza de muchos, Il.16.398
•sólo c. gen. vengarse, desquitarse de
τῶν ... ἀποτινύμενοιOd.2.73, cf. Hes.l.c.,
τῶν ... κατακαυθέντων ἱρῶνHdt.6.101, abs. Thgn.l.c., Hdt.6.65.