1 c. ac. de pers. o la vista, ojos cegar τὴν ὅρασιν D.S.3.37, abs. προσφυσᾷ πρὸς τὰ πρόσωπα τῶν κυνῶν ... ὥστε ... ἀποτυφλοῦν Arist.Mir.845^a23
•en v. pas. ὑπὸ ... τῶν ὀμβρίων ὑδάτων ἀποτυφλοῦνται (ἰχθύες) Arist.HA 602^a2, cf. 618^b7, LXX To.2.10S, Plu.Arat.10
•fig. de pasiones cegar, obcecar δῶρα ἀποτυφλοῖ ὀφθαλμοὺς σοφῶν LXX Si.20.29, ἀπετύφλωσεν γὰρ αὐτοὺς ἡ κακία LXX Sap.2.21, la ira, Phld.Ir.33.3, en v. pas. ἀποτυφλούμεθα ἐν τοῖς σφαλλομένοις Chrysipp.Stoic.3.129, Arr.Epict.2.20.37, I.AI 20.119 (cód.), Phld.Rh.2.29
•c. ac. o gen. cegar, privar de τι τοῦ ὑγιαίνοντος Plu.2.529b, τῶν ὀψέων Porph.Abst.1.17, fig. τοῦ πρακτικοῦ τὸ φιλότιμον Plu.2.1107c, en v. pas. ἀπὸ τῆς ἀγαθῆς διανοίας Herm.Mand.5.2.7.

2 de conductos cegar, obstruir en v. pas. πόροι Arist.Pr.879^b7, πηγαί Str.1.3.16, cf. Antig.Mir.45, τὰ ἀγγεῖα Aët.16.26.