ἀποδιοπομπέομαι
• Morfología: [v. act. Eust.1935.12]
I
αὐτήνPl.Cra.396e,
πᾶσανOnas.5,
τὸ μίασμαD.C.37.46.1,
τὰ μένLib.Decl.15.34,
τοὺς χαλεπωτάτους τῶν ὀνείρωνSch.Ar.Ra.1340
•c. ac. e instrum.
λόγοις αὐτόPl.Lg.900b
•c. ac. y giro c. prep. o gen.
μετ' εὐπρεπείας ... τοὺς φιλοσόφους ... ἐκ τῆς πόλεωςPlu.Cat.Ma.22,
τοὺς μὲν ... δημιουργοὺς ... τοῦδε τοῦ γράμματοςGal.5.877
•c. instrum. y giro c. prep.
ἥτις ἐπωδαῖς περὶ ἡμᾶς ἀποδιοπομπήσαιτοSch.Theoc.7.127
•abs. Ph.1.239, cf. Hsch.
•en v. pas.
παλαμναῖον ἢ ἀλιτήριον ... χαλκοῖς ἀνδριάσιν ἀποδιοπομπησόμενονThemist.Ep.4.5.
2 en gener. apartar, rechazar
τὸ προβληθένAth.401b,
τοὺς ... τὰ κινητὰ στήσανταςTheo.Sm.p.200,
τὸν ἀδελφόνSynes.Prouid.M.66.1225B.
II librar de una mancha, purificar
τὸν οἶκονPl.Lg.877e,
πόλινLys.6.53, cf. Moer.41.