ἀποδιδράσκω
• Alolema(s): jón. -ήσκω Hdt.2.182
• Morfología: [fut. ind. ἀποδράσομαι Pl.R.457e; aor. ind. ἀπέδρα LXX Ge.16.6, part. Od.16.65; fut. jón. inf. ἀποδρήσεσθαι Hdt.7.210; perf. ind. ἀποδέδρακε Men.Sam.358; aor. atem. 1.a plu. ἀπέδρᾱμεν Ar.Fr.505, 3.a plu. ἀπέδρασαν Th.1.128, inf. ἀποδρᾶναι Th.4.46, aor. atem. jón. ind. ἀπέδρη Hdt.6.2, inf. ἀποδρῆναι Hdt.3.45]
A c. suj. de pers.
I en pres.
1 intentar huir abs.
ἀποδιδράσκοντα μὴ δύνασθαι ἀποδρᾶναιintentando huir no conseguir escapar Pl.Prt.317a,
εἰ λήψονται ἀποδιδράσκονταsi lo sorprendían intentando desertar X.An.5.6.34, cf. Phld.Rh.1.199.5, Ph.1.90, Poll.9.117, c. ἐκ y gen.
ἐκ ... τῶν κινδύνων ἀ.rehuir los peligros Lys.16.17
•c. gen.
τῶν πολιορκουμένωνI.AI 12.378.
2 c. ac. huir de
ὅτε ἀπεδίδρησκον τοὺς Αἰγύπτου παῖδαςcuando huían de los hijos de Egipto Hdt.2.182,
τὰ ... ἔργαPl.Euthphr.11c,
αὐτόνD.53.6,
ἔνιοι ὀρνίθων ἀποδιδράσκοντες τοὺς ἄρρενας τίκτουσιalgunas aves ponen alejándose del macho Arist.HA 564b6,
τὸν νόμον ἀποδιδράσκονταςArist.Pol.1270b35,
τὸν ἔλεγχονPlu.2.43d.
II en aor.
1 escapar c. giro c. prep. y gen.
παρὰ νηὸς ἀποδράςOd.16.65,
ἀποδρὰς ἐκ τῆς ΣάμουHdt.3.148,
καὶ ἀπέδρα ἀπὸ προσώπου αὐτῆςLXX Ge.16.6,
ἀπ' αὐτῶνLXX Iu.11.3,
ἐκ τῆς οἰκίαςAnd.Myst.125
•c. gen.
νηὸς ἀποδράςOd.17.516
•c. giro c. prep. y ac.
ἐς ΣάμονHdt.4.43,
ἐπὶ θάλασσανHdt.6.2,
εἰς ποῖον ... σκότοςX.An.2.5.7,
εἰς ΜέγαραD.59.35
•abs.
ἀποδρὰς ᾤχετοAr.Ec.196,
μήτ' ἀποδρᾶναι δυναμένουςPlb.1.84.9,
ὡς ἂν φθάσαιεν ἀποδρᾶσαιD.P.Au.2.18, cf. Ammon.Diff.63, Phld.Rh.2.5.10,
σώματα ἀποδράνταesclavos fugitivos, IG 22.584.9 (IV a.C.),
εἰ δὲ ἀπέδρα δοῦλοςPOxy.472.21 (II d.C.),
ὡς πλῆθος ἀνδρῶν ἀπέδρασενPLond.1465.
2 c. ac. escapar de
ἀπέδρασαν αὐτόνse le escaparon Th.1.128,
φέρ' αὐτόν ἀποδρῶvoy a escaparme de él Ar.Pax 234,
ὅτε ... τὸ σὸν ὄμμ' ἀπέδρανcuando ... escaparon a tu mirada S.Ai.167,
ἀπόδραθι ἐλευθερίανPh.1.90,
ἡ θρεπτὴ ἀπέ[δ]ρασεPOxy.298.5 (I d.C.)
•eludir
τὴν στρατείανD.21.165.
III en perf. haber escapado
ἐπιστάσθων ὅτι οὔτε ἀποδεδράκασινque sepan que ni están a salvo X.An.1.4.8,
ἀποδεδρακότες πατέρας καὶ μητέραςX.An.6.4.8,
ἀπεδέδρακέ μεMen.Sam.358, fig.
ἡμῖν ὁ καλὸς λόγος ἀποδεδρακὼς οἰχήσεταιPl.Tht.203d.
B c. suj. de cosa, fig. consumirse, gastarse
οὐδ' εἰ γῆρας ἵκοιο, τὰ χρήματα πάντ' ἀποδραίηni tampoco en el caso de que llegues a la vejez, se habrá consumido todo tu dinero Thgn.927
•en perf. haberse retirado
τὸ γάλα ἀποδέδρηκενHp.Mul.2.133.