ἀπλατής, -ές


I 1sin anchura o superficie de la línea οἱ τὴν γραμμὴν ὁριζόμενοι μῆκος ἀπλατὲς εἶναι Arist.Top.143b12, cf. APr.49b36, Euc.1 Def.2, Hero Def.2, Ph.1.540
μῆκος ἀ. op. πλάτος ἔχον Arist.Top.143b14, cf. Sch.Arat.p.315.

2 fig. que no es vario, múltiple, ambiguo ὑγιείαν ... ἀπλατῆ τε καὶ μίαν Gal.6.28, cf. 7.410.

II adv. -ῶς sin latitud ἀ. ἐπὶ μόνον τὸ μῆκος πρόεισιν Iambl.in Nic.p.56.