< ἀνεπαίσθητος
ἀνεπαίσχυντος >
ἀνέπαιστος
,
-ον
que no se puede oir
τὸν κνυζηθμὸν τοῦ βρέφεος ἀνέπαιστον τοῖς παριοῦσιν ἐτίθει
Agathocl.1a.