ἀντεπάγω


1 c. ac. y dat. pers. dirigir a su vez en contra οἷς τοὺς Ῥωμαίους ... ἀντεπαγαγών D.C.Epit.7.13.8, πόδα γὰρ ἀντὶ ποδός ... ἀντεπάγειν ... τοῖς ἀδικοῦσιν ἐκέλευε (la ley) ordenaba tomar represalias contra los que causan mal Cyr.Al.M.74.589A
abs. contraatacar ἀντεπαγαγόντες Th.4.124, τοὺς δὲ γενναίως δεξαμένους ἀντεπάγειν Callisth.Olynth.35.

2 fig. imponer a su vez ποινήν τινι Aristaenet.2.9.8
introducir a su vez ἡ δὲ πίστις ἕδρασμα ἀγάπης ἀντεπάγουσα τὴν εὐποιίαν Clem.Al.Strom.2.6.30
introducir como medida contraria ἀλεξήματα Onas.30
objetar a su vez τὴν ἴσην ... πρότασιν Cyr.Al.M.75.88C.