ἀνομέω


1 intr. actuar ilegalmente περὶ τὸ ἱρόν Hdt.1.144
frec. en lit. bíblica ἠνόμησε γὰρ ὁ λαός σου LXX Ex.32.7, ὁ ἀνομῶν ἀνομεῖ LXX Is.21.2.

2 tr. tratar injustamente en v. pas. μὴ ὑπεριδεῖν με ἠνομημένον UPZ 5.47 (II a.C.), cf. 6.34 (II a.C.), BGU 1903.5 (III a.C.), PMagd.33.7 (III a.C.), POxy.1465.9 (I a.C.).