ἀνηκουστέω
• Morfología: [impf. jón. ἀνηκούστεε Hdt.1.115]


no prestar oído a, desobedecer c. gen. οὐδ' ἄρα πατρὸς ἀνηκούστησεν Ἀπόλλων Il.15.236, 16.676, τῶν πατρὸς λόγων A.Pr.40, αὐτών (τῶν νόμων) Th.1.84, ἂν οἱ ναῦται τῶν κυβερνητῶν ἀνηκουστῶσι D.C.41.33.3
c. dat. τοῖσι στρατηγοῖσι Hdt.6.14
abs. Hdt.1.115, Aen.Tact.10.3.