< ἀνεπισταθμεία
ἀνεπίσταθμος >
ἀνεπιστάθμευτος
,
-ον
exento de la obligación de alojar
de pers., Plb.15.24.2,
IGBulg
.1
2
.315.17 (Mesembria I a.C.).