ἀναπλέω
• Alolema(s): ép. ἀναπλείω
I
στεινωπὸν ἀνεπλέομενOd.12.234,
ἐκ ΝαυκράτιοςHdt.2.97,
ἀπὸ θαλάσσης ἐς τὸν ΝεῖλονTh.1.104, cf. X.HG 4.8.36
•de peces remontar
ὀπίσωHdt.2.93,
εἰς τοὺς ποταμοὺς ἀναπλέουσι πολλοὶ τῶν ἰχθύωνArist.HA 601b20
•en v. pas. ser navegable contra corriente
ἀναπλεῖται δ' ἐκ θαλάττηςPlb.2.16.10, del Guadalquivir, Str.3.2.3.
2 navegar de vuelta
Τροίηθεν ἀνέ[πλε]ε νηυσ[ίHes.Fr.43a.63,
Κρήτηθεν ἀνέπλειCall.Del.309.
3 hacerse a la mar, navegar c. indicación de direcc.
ἐς ΤροίηνIl.11.22, cf. Hes.Fr.23a19,
εἰς ἙλλήσποντονAnd.Myst.76, cf. Isoc.15.112, Decr. en D.18.184, Plb.1.25.9, 29.27.9, IG 22.1006.28, POxy.259.27 (I d.C.).
4 subir a la superficie
ναυάγιονArist.Pr.932a1,
μύδροιFauorin.de Ex.10.35.
5 sobrarse, desbordarse un río, Ael.NA 10.19.
II fig.
1 regurgitar la comida al rumiar, Ael.NA 2.54.
2 estar suelto o flotante
ὀδόντεςHp.Epid.4.19,
παρασχίδες ὀστέωνHp.Fract.24, de los artríticos
ἀνέπλεεν ... μόρια τῶν πώρωνOrib.Syn.9.58.2.