ἀμέρδω
• Prosodia: [ᾰ-]
1 dañar c. ac.
ὄσσε δ' ἄμερδεν αὐγὴ χαλκείηIl.13.340,
ὄσσε δ' ἄμερδε ... αὐγὴ ... κεραυνοῦHes.Th.698,
ἔντεα ... καπνὸς ἀ.Od.19.18
•perjudicar, dañar
ὁππότε δὴ τὸν ὁμοῖον ἀνὴρ ἐθέλῃσιν ἀμέρσαιIl.16.53
•abs.
οἵγ' ἐθέλοντες ἀμέρσαι (op. οἱ μὲν ἀμυνόμενοι)A.R.1.749.
2 privar, quitar c. gen. o ac. neutr. de cosa
ὀφθαλμῶν μὲν ἄμερσε, δίδου δ' ἡδεῖαν ἀοιδήνOd.8.64,
οὐδέ τι δαιτὸς ἀ.Od.21.290,
γλυκερῆς αἰῶνος ἀ.Simon.130.3D.
•c. ac. de pers. y gen. de cosa
θυσιῶν ἤμερσεν Ὀλύμπια δώματ' ἔχονταςh.Cer.312,
εὖτ' ἂν δὴ Κύκνον γλυκερῆς αἰῶνος ἀμέρσῃςHes.Sc.331,
εἰ μὴ ... σ' ἄμερσε πάτραςPi.O.12.16
•c. dat. de pers. y ac. de cosa
ὀφθαλμῶν σέλας ἀμφοτέρων ἤμερσε βροτοῖσινMan.6.550
•c. ac. neutr. y giro preposicional
ἄ]μερσαν ... ἐκ χειρῶν γέραςB.11.36
•tb. c. dat. de pers. y ac. objeto de cosa
μερόπεσσι ... ὄρθριον ὕπνον ἄμερσε ... χελιδώνla golondrina privó a los hombres del sueño mañanero Nonn.D.3.13
•tb. c. ac. obj.
βίοτονE.Hec.1027
•de ahí en v. pas. perder, ser privado de c. gen.
μηδὲ ... φίλης αἰῶνος ἀμερθῇςy para que no pierdas tu vida, Il.22.58,
ὀλβίου αἰῶνος ἀμερθείςEmp.B 158,
τὸ ἧπαρ τῆς ἐκροῆς ἀμερθένel hígado privado de su capacidad de secreción Aret.CA 2.6.1, c. ac. de rel.
ὅταν ἀμερθῶσι τὸν καρπόνcuando (las plantas) son privadas de su fruto Thphr.HP 9.8.2
•tb. abs.
ὡς δ' ὅτε τηκόμενος φλογερῷ πυρὶ κηρὸς ἀμερθῇcomo cundo se pierde la cera derretida por el fuego brillante Apoll.Met.Ps.67.3 (pero cf. ἀμέλδειν).
• Etimología: Cf. ἀμέργω.