ἀμάρυγμα, -ματος, τό
• Alolema(s): eol. ἀμάρυχμα Sapph.16.18
• Prosodia: [ᾰμᾰ-]
1 destello, centelleo, resplandor de ojos o rostro
ἀ. λάμπρον ... προσώπωSapph.l.c.,
βλεφάρωνNonn.D.7.249,
ἀ. χείλεοςde la sonrisa, Theoc.23.7,
ῥοδέης δ' ἀμάρυγμα παρειῆςresplandor de tu mejilla de rosa, AP 5.259 (Paul.Sil.),
βάλλεν ἐπ' Αἰσονίδην ἀμαρύγματα(Medea) lanzaba al Esónida fulgentes miradas A.R.3.288,
προσώπωνSynes.Hymn.9.28, cf. Hsch.
•de cosas brillo, resplandor
διδύμης ἀμαρύγματι χροιῆςde unos ojos hechos de piedras preciosas, Triph.71,
ἀμαρύγματα φαιδρὰ πεδίλωνNonn.D.2.596
•fig. resplandor
τῶν πισύρων ἀρετῶν ἀμαρύγματαAP 7.343.
2 centelleo, viveza de un mov. rápido
Χαρί]των ἀμαρύγματ' ἔχο[υσαHes.Fr.73.3,
ἀ. πάλαςB.9.36.