1 de pers. o del rostro humano que no sonríe, triste πρόσωπον LXX Sap.17.4, Nonn.D.12.122, ᾍδης AP 7.439 (Theodorid.), Τάρταρος GVI 1883 (Nápoles), νέκυες AP 7.58 (Iul.), Φερσεφον<ε>ίη GDRK l.c.
•subst. ἀνάσσων αἰὲν ἀμειδήτων reinando eternamente sobre los tristes (e.d. los muertos), AP 7.59 (Iul.).

2 gener. fig. sombrío, triste, lúgubre νύκτες A.R.2.908, πένθος IG 12(5).302 (Paros I/II a.C.), βέρεθρον Orph.A.967.