< ἀμείλικτος
ἀμείλῐχος >
ἀμειλιχίως
adv.
inexorablemente
ταχὺς δέ με παρθέν<ον> οὖσαν δαίμων ἰς Ἀίδην πένψεν ἀμειλιχίως
GVI
1948.11 (Esmirna III a.C.).