ἀλάστορος, -ον
• Prosodia: [ᾰ-]
1 que exige venganza
ἀλαστόροισιν ὀμμάτων κύκλοιςS.Ant.974
•vengador epít. de Zeus, Pherecyd.175, en Tasos Thasos 3.p.127 (V a.C.).
2 subst. ὁ ἀ. genio maléfico
πρευμενής ἀ.A.Fr.92a.
ἀλαστόροισιν ὀμμάτων κύκλοιςS.Ant.974
πρευμενής ἀ.A.Fr.92a.