ἀκόρεστος, -ον
I
αἰχμῆς ἀ.insaciable de batallas A.Pers.999,
ἀ. θεατήςAch.Tat.5.1.4, de cosas y abstractos
αὐάταLyr.Adesp.55,
φρόνημα ψυχά τ' ἀκόρεστοςE.Heracl.927,
ὑγιείας ἀκόρεστον τέρμαA.A.1002,
ἐπιθυμίαPh.2.377, Eus.Mynd.1,
αἴσθησιςPh.1.488,
αἱ γαστρὸς ἡδοναίPh.1.116,
πόθος1Ep.Clem.2.2.
2 que no cesa, interminable
οἰζύςA.A.756,
οἰμωγάS.El.123,
γόοιA.Pers.545,
νείκηE.Med.638,
ὀργαίCratin.248.
II que no produce hartazgo
τὸ μὲν εὖ πράσσειν ἀκόρεστον ἔφυ πᾶσι βροτοῖσινA.A.1331,
φιλίαX.Smp.8.15,
ποθεινὸν γὰρ ἀεὶ τὸ ἀκόρεστονAch.Tat.2.36.1.
III adv. -ως insaciablemente
ὀπυίεσθαιAP 10.56 (Pall.)
•c. gen.
ἀ. ὕδατος ἔχεινGp.15.9.2, cf. Eun.VS 456,
ἀ. ἔχοντες τῶν παλαιῶν λόγωνThem.Or.24.304d.