< ἀκαρπόω
Ἄκαρρα >
ἀκάρπωτος
,
-ον
1
inculto
γῆ
Thphr.
CP
3.13.3.
2
infructuoso
νίκας ἀκάρπωτον χάριν
S.
Ai
.176
•
de un oráculo
no cumplido
A.
Eu
.714.