ἀθῡμία, -ας, ἡ
• Alolema(s): jón. -ίη Hp.Aër.16
1 pusilanimidad, falta de coraje
ἀ. τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀνανδρείηHp.l.c.,
οὔτε τινὰ δειλίην μοι παριδὼν οὔτε ἀθυμίηνHdt.1.37, cf. Plot.2.3.11.
2 desánimo, desaliento
εἰς ἀθυμίαν καθιστάναιPl.Lg.731a, cf. Aeschin.3.177, 1Ep.Clem.46.9, D.C.49.7.3,
ἀθυμίαν ... πλείστην παρεῖχε πᾶσινX.Cyr.4.1.8,
εἰς ἀθυμίαν καταστῆναιLys.12.3,
(αὐτούς) τοῦ πλήθους τῶν ἀπολωλότων εἰς ἀθυμίαν ἄγοντοςPlb.10.14.6,
ἐν πάσῃ ἀθυμίᾳ εἶναιX.HG 6.2.24,
ἐν πολλῇ εἶναι ἀθυμίᾳBGU 728.8 (biz.),
ἀθυμίαν ἔχεινS.Ant.237,
λήθη ... καὶ ἀθυμία ... πολλοῖς ... εἰς τὴν διάνοιαν ἐμπίπτουσινX.Mem.3.12.6,
μήτε ἀθυμίᾳ τοιαύτῃ δῷς σεαυτόνLuc.Asin.39,
ἐγένετό τις ἀ. τῆς ψυχῆςPlb.30.32.10,
ἀ. πολλή μοι ἐστίνT.Abr.A 20,
πόθεν δ' ἐς ὑμᾶς ἥδ' ἐσῆλθ' ἀθυμίαE.HF 552,
ὑπὸ τῆς ἀθυμίας μετήλλαχεν τὸν βίονse murió de pena, UPZ 19.14 (II a.C.).