εἰσπετάννυμι
• Alolema(s): ἐσ- Hdt.9.100, Paus.1.30.3
• Morfología: [fut. -πτήσεται Orac.Sib.5.104; aor. ind. -έπτη Plu.Sull.7, inf. -πτῆναι Paus.1.30.3, part. -πτᾶσα Plu.2.461d, Ath.395a, -πτάντες App.BC 4.19, v. med. ind. -έπτατο Il.21.494, Hdt.9.100, v. pas. subj. -πετασθῇ Arist.HA 624b6]
1 en v. act. y med., de aves e insectos entrar volando, llegarse volando c. ac. de direcc.
πέλεια, ἥ ῥά θ' ... κοίλην εἰσέπτατο πέτρηνIl.l.c., c. εἰς y ac.
ἕως ἂν εἰς τὸ σμῆνος εἰσπετασθῇ (ἡ μέλιττα)Arist.l.c.,
ἐς δὲ ἄντρον κοῖλον ἐσπτάντος (χηνός)Paus.9.39.2,
περιστερᾶς ... εἰς τὸν νεὼν εἰσπτάσηςAth.l.c., cf. App.l.c.,
ἐσπτῆναί οἱ κύκνον ἐς τὸν κόλπονPaus.1.30.3, abs.
στρουθὸς εἰσέπτη πάντων ὁρώντωνPlu.Sull.7, cf. 2.461d,
αὐτὸς δ' ἐκ δυσμῶν εἰσπτήσεται ἅλματι κούφῳde un angel Orac.Sib.l.c.
2 fig., de la voz, el sonido llegar a través del aire c. εἰς y ac.
φήμη τε ἐσέπτατο ἐς τὸ στρατόπεδον πᾶνHdt.l.c., c. dat.
ἡ κληδὼν αὕτη σφι ἐσέπτατοHdt.9.101, c. ac.
ἔπος δ' εἰσέπτατο νηδύνref. al Verbo en la Encarnación Orac.Sib.8.469.