εἰσκηρύσσω
• Alolema(s): át. -ττω Ar.Ach.135; ἐσ- Sitz.Wien. 166(1).1911.20 (Trecén, heleníst.), D.C.61.20.1; dór. -καρ- Sitz.Wien.l.c.
anunciar mediante heraldo las pruebas en un certamen agon., S.El.690, a asistentes destacados
(αὐτοὺς) εἰσκηρύσ[σει]ν δὲ καὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν εἰς [πρ]οεδρίανIM 7b.11 (III a.C.), más frec. en v. pas.
ἐς τοὺς ἀγῶνας ἐσκαρύσσεσθαι ἐς προεδρίαν αὐτὸν καὶ ἐκγόνουςSitz.Wien.l.c., cf. Milet 1(3).136.11 (IV a.C.), SEG 29.1149.8 (Teos III/II a.C.),
εἰσκηρύσσεσθαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἀγῶσιν καθότι καὶ οἱ ἄλλοι εὐεργέταιIM 92b.12 (II a.C.), cf. IPr.5.9 (IV a.C.), tb. en cont. no agon. ref. pers. anunciadas solemnemente
ἕτερος ἀλαζὼν οὗτος εἰσκηρύττεταιAr.Ach.135,
ὀνομαστίD.C.l.c.