εἰσκηρύσσω
• Alolema(s): át. -ττω Ar.Ach.135; ἐσ- Sitz.Wien. 166(1).1911.20 (Trecén, heleníst.), D.C.61.20.1; dór. -καρ- Sitz.Wien.l.c.


anunciar mediante heraldo las pruebas en un certamen agon., S.El.690, a asistentes destacados (αὐτοὺς) εἰσκηρύσ[σει]ν δὲ καὶ ἐν τοῖς ἀγῶσιν εἰς [πρ]οεδρίαν IM 7b.11 (III a.C.), más frec. en v. pas. ἐς τοὺς ἀγῶνας ἐσκαρύσσεσθαι ἐς προεδρίαν αὐτὸν καὶ ἐκγόνους Sitz.Wien.l.c., cf. Milet 1(3).136.11 (IV a.C.), SEG 29.1149.8 (Teos III/II a.C.), εἰσκηρύσσεσθαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἀγῶσιν καθότι καὶ οἱ ἄλλοι εὐεργέται IM 92b.12 (II a.C.), cf. IPr.5.9 (IV a.C.), tb. en cont. no agon. ref. pers. anunciadas solemnemente ἕτερος ἀλαζὼν οὗτος εἰσκηρύττεται Ar.Ach.135, ὀνομαστί D.C.l.c.