δυσώνῠμος, -ον


de mal nombre, maldito δυσώνυμοι υἷες Ἀχαιῶν Il.6.255, μοῖρα Il.12.116, IAphrodisias 2.156 (biz.), ἠὼς εἶσι δ. viene la aurora maldita en la que Penélope debe casarse con otro Od.19.571, ὑφέλξων τὸν δυσώνυμον †ἄρτον† prob. sens. obs., Hippon.20, cf. Sapph.476.8S., Stesich.107.4S., πατήρ Hes.Th.171, Αἴας S.Ai.914, ματρόθεν ... δυσώνυμα λέκτρ' S.OC 528, δυσειδὲς σῶμα καὶ δ. S.Fr.88.9, φθόνος E.Fr.403, δυσώνυμον εἰς γῆρας ἐλθεῖν E.Fr.575, Κήρ A.R.2.258, πολέμου δυσωνυμοτέρα ταραχή Ph.1.680, δ. Ποδάγρα κέκλημαι Luc.Ocyp.1, cf. Trag.7, ἑρπετόν Opp.H.2.424, cf. 165, 3.353, ὕβρις Hld.5.7.1, δαίμων Triph.420, σύνηθες ... κατὰ κυρίων ὀνομάτων χωρεῖν, κἂν μὴ εἶεν δυσώνυμα Eust.379.38
neutr. subst. τὸ δ. el mal nombre σῶν λεχέων τὸ δ. E.Andr.1189.