< δυσχάλινος
δυσχάριστος >
δυσχαλίνωτος
,
-ον
1
resistente al freno
,
indómito
del caballo
, Gal.19.94, Hdn.
Epim
.178,
Anecd.Ludw
.74.9.
2
irrefrenable
,
insaciable
ὄρεξις
Plu.
Fr
.149.