δυσφρόντιστος, -ον


I 1muy doloroso glos. a δυσηλεγής Sch.Hes.Th.652.

2 de abyectos pensamientos δυσκηδέα νύκτα· δυσφρόντιστον, κακὰς φροντίδας ἐμποιοῦσαν Sch.Od.5.466.

II adv. -ως a disgusto, con malestar δ. <ἔχει> Hsch.s.u. δυσαρεστεῖ.