δυσθήρᾱτος, -ον
• Alolema(s): δυσθήρητος Sch.Opp.C.1.513


1 difícil de cazar κίγκλος Arist.HA 615a22, κόσσυφοι Arist.Mir.831b17, τάρανδος Arist.Mir.832b11, Ph.1.384, ἰουλίς Hermipp.Hist.55, glos. a ἀθήρητος Sch.Opp.l.c.
metáf. de pers. ἑώρα Μιθριδάτην δυσθήρατον ὄντα τοῖς ὅπλοις Plu.Pomp.38, γυνή Aristaenet.1.17.26, cf. Longus 2.5.2.

2 fig. difícil de descubrir, de alcanzar o de captar ἐχθρός Ph.1.459, cf. 2.201, de Dios, Ph.1.570, Clem.Al.Strom.2.2.5, ἡ παρακμή τοῦ παντὸς νοσήματος Aët.5.19, cf. Gal.9.667, ἡ ἀλήθεια Plu.2.17d, cf. Ph.1.508, Plu.Per.13, Iambl.Protr.21, Basil.Spir.2.17, ἡ ἀρετή Didym.Gen.104.6
difícil de entender αἰτία Plu.2.680f, σοφία Clem.Al.Strom.5.4.23, ὀλίγα ... τῆς φιλοσοφίας ἀμυδρά τε καὶ δυσθήρατα de la filosofía de Pitágoras, Porph.VP 58, cf. Iambl.VP 252, ἡ διαφορά Them.in de An.92.13, δ. τῆς λέξεως ταύτης ὁ νοῦς Basil.M.31.385D, cf. Vett.Val.260.12, Gr.Nyss.Eun.1.243
neutr. subst. τὸ δ. dificultad de entender Didym.in Eccl.231.6.