δυσδιάκριτος, -ον
I
δ. ἐστι τὸ ... γένοςClytus 1,
τὰ νότια μέρη ... δυσδιάκριτα εἶναι, παραπίπτοντα εἰς ἄλληλαStr.13.4.12,
τὰ τοῦ θεοῦ ἴδιαCorn.ND 31,
ἡ δὲ (διάθεσις) μετὰ τοῦ πεπληρῶσθαι δ. ἐστινGal.7.332, cf. 8.386,
πάντα ὅμοια καὶ δυσδιάκριταFauorin.de Ex.15.31,
δυσδιάκριτον ποιεῖ τὴν βάσινAristid.Quint.51.21,
τὸ πρᾶγμαChrys.M.57.198, cf. Simp.in de An.14.12,
τὸ δ' ὅμοιον ἐν τῷ ὁμοίῳ δ.Phlp.in Mete.74.23, c. ἀπό y gen.
ὁ μὲν οὐσιώδης ... δ. ἀπὸ τῆς οὐσίας ἐστίνSimp.in Ph.638.26, c. dat.
δ. ἐστι ταῖς ἀκοαῖς ἡ ἐξαλλαγὴ τοῦ μέλουςPorph.in Harm.170.28, c. rég. de interr. indir.
ὅθεν καὶ δυσδιάκριτόν ἐστι τῷ πίνοντι πότερον γάλα ἐστὶν ἢ οὔSch.Nic.Al.376b.
2 de litigantes cuyo caso es difícil de fallar D.S.33.28b
•difícil de juzgar o discernir
προβλήματα ... ἐν οἷς δ. τοῦ πιθανωτέρου ἡ εὕρεσιςBasil.M.31.401B.
3 medic. difícil de digerir
ποτάμιοι (ἰχθύες)Xenocr.6.
II adv. -ως con dificultad de interpretación
glos. a δυσκρίτωςSch.A.Pr.662S.