δυσβάστακτος, -ον


1 de concr. difícil de sujetar o asir κριθαί Plu.2.915f, ἄμμος LXX Pr.27.3, φορτία Eu.Matt.23.4
fig. de abstr. inaguantable ὁ ἀστεῖος Antisth.106, κόρος τῶν ἀνθρώπων Sch.Pi.N.10.37, cf. Orac.Sib.8.327, del pecado, Chrys.M.49.309.

2 adv. -ως de forma poco llevadera Hsch.s.u. ἀβαστάκτως.