δοξαστός, -ή, -όν
I
τῆς τοῦ ὄντος θέας ἀπέρχονται, καὶ ... τροφῇ δοξαστῇ χρῶνταιPl.Phdr.248b,
διαίρεσις διχῇ ἑκατέρου, δοξαστοῦ τε καὶ νοητοῦPl.R.534a,
δόξῃ δὲ μόνῃ δοξαστόνref. al cuerpo, Numen.8,
δ. ὁ θεός op. ὁρατόςPlu.2.756d,
τὸ δὲ αἰσθήσει ἀλόγῳ δοξαστὸν γινόμενονEus.PE 11.9.4
•subst. neutr. τό δ.:
τὸ δ. ἀπὸ προτέρου τινὸς ἐναργοῦς ἤρτηταιEpicur.[1] 33,
op. γνωστόνPl.R.478a, op. ἐπιστητόν:
οἷον εἰ τὸ ὂν ἢ τὸ ἐπιστητὸν τοῦ δοξαστοῦ γένος τεθείηArist.Top.121a21, cf. APo.88b30,
τὰ δοξαστὰ καὶ μικτὰ ... παραμειψάμενοι τῷ λόγῳPlu.2.382d,
αἰσθητὸν μὴ ἀπολιπὼν μηδὲ δ.Plu.2.1114e
•opinable, objeto de conjetura
τὰς συλλαβὰς ... ἀληθεῖ δόξῃ δοξαστάςPl.Tht.202b,
λόγοςS.E.M.7.111.
2 basado en la apariencia de un tipo de percepción
τῶν αἰσθητῶν ... τὰ μὲν ἰδίως ἐστὶν αἰσθητά, ἃ καὶ δοξαστά, τὰ δὲ εἰκαστάIambl.Comm.Math.8, cf. ib.
II
δοξαστοὶ πρὸς γονέων καὶ τέκνωνHp.Decent.18.
2 jud.-crist. glorificado
ἐποίησέν σε ὀνομαστὸν καὶ καύχημα καὶ δ.LXX De.26.19,
δ. μὲν γὰρ ὁ Χριστὸς διὰ μυρίαCat.2Ep.Cor.4.4,
προτείνουσι τὸ μὴ δεῖν αὐτὸ (τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον) δοξαστὸν εἶναιGr.Nyss.Maced.92.28,
δ. εἶ κ(ύρι)ε μαννοδόταPKöln 172.2 (IV/V d.C.).
III adv. -ῶς según la opinión
τίνες τῶν λέξεων κατὰ τὴν συνήθειαν κεῖνται καὶ τίνες δ.S.E.M.2.53.