διάλῐθος, -ον
incrustado con piedras preciosas, con pedrería
hόρμοςIG 13.360.4, 6 (V a.C.),
χρυσία σύμμεικταIG 22.1388.63 (IV a.C.),
στέφανος χρυσςIG 22.1376.7 (V/IV a.C.), cf. D.C.44.6.3, 45.6.5,
κόσμοςMen.Pc.815, Str.15.1.54,
ἐπιχύσειςMen.Fr.437,
δακτύλιος ... χρυσένδετοςIG 11(2).203B.91 (III a.C.), cf. IG 11(2).158A.6, 161B.119 (ambas Delos III a.C.),
σφραγίδιαIG 11(2).161B.43 (Delos III a.C.),
ἀμφ[ιδεΐ]διαAth.Askl.5.156 (III a.C.),
ἁλύσιαIG 11(2).164B.5 (Delos III a.C.),
ἱερὸν ἄγαλμα χρυσοῦνOGI 56.59 (Canopo III a.C.), cf. PPetr.2.16.1.7 (III a.C.) en BL 2(2).108,
μηνίσκοςID 461Bb.30 (II a.C.),
πλόκιον χρυσοῦνID 1417A.2.34 (II a.C.),
ᾠοθεσίαen el adorno de una cornisa, Aristeas 62,
θρόνοςI.BI 1.511,
κλίνηI.BI 1.671,
ψυκτήρPlu.2.201c,
κίονεςChares 4
•subst. τὸ δ. un tipo de adorno femenino con pedrería,
διόπας, διάλιθον, πλάστραAr.Fr.332.10,
τουτὶ δὲ διάλιθόν τιesto es una cosa de pedrería Men.Epit.210.