I 1diadema símbolo del poder real, banda que rodea la tiara (Κῦρος) εἶχε δὲ καὶ δ. περὶ τῇ τιάρᾳ X.Cyr.8.3.13, Ξέρξης ... θεὶς τὸ δ. καὶ καταβαλὼν τὴν τιάραν Plu.2.488d
•gener. diadema, corona real (Ἀριστόβουλος) περιτίθεται δ. πρῶτος I.BI 1.70, διαδήματα βασιλείων Plu.2.753d, cf. Statius Silu.2.2.122, Theb.9.55, Luc.Pisc.35, Arr.An.7.22.4, Ath.537f, Attic.2.68, Artem.2.30, διαδήματι τὴν κεφαλὴν διεδέδετο Luc.DMort.25.3, junto c. la καυσία o ‘gorro de fieltro’ macedonio, Arr.An.7.22.2, Hdn.1.3.3, τῷ διαδήματι μετὰ τῆς ἄλλης κατασκευῆς κοσμήσαντες OGI 248.17 (Pérgamo II a.C.), cf. Plu.Dem.18, τὴν εἰκόνα αὐτοῦ ... διαδήματι ἀνέδησαν D.C.44.9.2, cf. 11.2, δεσπότης διαδήματος señor de la diadema trad. de un tít. faraónico, Hermapio 19, cf. 21, aplicado a emperadores PMasp.279.22 (VI d.C.), cf. Hsch., op. στέφανος: (Ἀγαθοκλῆς) δ. μὲν οὐκ ἔκρινεν ἔχειν· ἐφόρει γὰρ ἀεὶ στέφανον D.S.20.54
•de un monstruo ἔχων ... ἐπὶ τὰς κεφαλὰς ... ἑπτὰ διαδήματα Apoc.12.3, 13.1.

2 fig., abstr. poder real, imperio παραδόντος τὸ δ. τῷ (παιδί) ἐκ Βερενίκης D.L.5.78, ἐν τῷ διαδήματι ... δύο καὶ ἥμισυ διανύσαντα ἔτη Philost.HE 7.15
•como epít. de Isis δ. τῆς ὅλης οἰκουμένης, Ἶσι μυριώνυμε Vit.Aesop.G 5.

3 lit. crist. diadema, corona fig. de dif. atributos διαδήματα τῶν ... ὑπὸ τοῦ θεοῦ ... ἐκλελεγμένων Polyc.Sm.Ep.1.1, τὸ δ. τῆς δικαιοσύνης Clem.Al.Paed.2.8.74, τὸ δ. τῆς ἀϊδίου βασιλείας dicho de la verdad Hom.Clem.13.20, simbolizando el triunfo de los mártires, Chrys.Res.3.15.

II bot.

1 Ὀσίριδος δ. orzaga, salado, Atriplex halimus L. ἅλιμος· ... οἱ δὲ Ὀσίριδος δ. Ps.Dsc.1.91.

2 Ἀσκληπίου δ. lechetrezna, titímalo, Euphorbia platyphyllus L., Ps.Apul.Herb.109.22.