δισύλλαβος, -ον
• Alolema(s): δισσύλ- Ath.392b


I 1bisílabo, disilábico (sc. ὄνομα) Phylarch.12, Luc.Gall.29, Ath.l.c., AP 11.358, Aristid.Quint.45.10, Diom.431.19, Lyd.Mag.1.25, ἀντωνυμία A.D.Pron.49.14, λέξις D.H.Comp.11.17
subst. τὸ δ. grupo de dos sílabas Heph.4.4.

2 doble ἐρωτήματα Luc.Bis Acc.22.

II adv. -ως disilábicamente ‘πίε’ δὲ δ. Μένανδρος Ath.446e, cf. A.D.Pron.35.25.