adv. el doble en cantidad o valor, multiplicado por dos δέκα στ[ατ]ρανς καταστασεῖ, τ δὲ κριος διπλεῖ pagará diez estateres, el doble del valor de la cosa (robada) ICr.4.72.3.15, cf. 2.7 (V a.C.), τό δὲ μίσθωμα δ. ἀποτεισεῖ TEracl.1.109 (IV a.C.), cf. IG l.c., ἐκπρηττόντων δὲ οἱ ἱεροπ<ο>οὶ ὀφελόντων διπλε<ῖ> IG 12(9).90.8 (Eretria IV a.C.), δ. τὸ βλάβος ἐκτεισάτω τῷ κεκτημένῳ Pl.l.c.