< 2 διουρέω
διουρητικός >
διούρησις
,
-εως, ἡ
• Morfología:
[sg. gen. -ήσιος Hp.
Morb
.1.30 (cód. y l. de Gal.
Caus.Affect
.19); plu. dat. -ήσεσιν Ruf.
Ren.Ves
.5.3]
micción
Hp.
Vict
.2.56,
Morb
.l.c., Ruf.l.c.