διουρητικός, -ή, -όν
diurético de comidas, bebidas y medicamentos
(οἶνος)Hp.Acut.50, Thphr.HP 9.10.3, Erasistr.158, Gal.5.772, Ath.33d, prob. en Graff.Dip.Hd.21 (IV/V d.C.),
σίκυος πέπωνHp.Aff.57,
τὰ κεράσιαDiph.Siph. en Ath.51b,
φάρμακαHp.Aff.20, Loc.Hom.28, Gal.10.801,
ἀποζέματαPall.in Hp.2.18,
ἐγχυματισμοίHippiatr.103.11, cf. Sor.47.25, Diocl.Fr.112, Gal.6.643, Aret.CA 1.1.7, Alex.Aphr.Pr.1.53, Porph.ad Il.168.5, Cass.Fel.44, Aët.1.4, 221, Hippiatr.30.2, Eust.872.37,
(ἀσφοδέλου) αἱ ῥίζαι δύναμιν ἔχουσιν διουρητικήνCrateuas Fr.5, cf. 7, Dsc.1.4.2,
(ὁ ἐχῖνος) ἔχει γάρ τι ... δ.Alex.Trall.1.543.26
•subst. διουρητικόν remedio diurético Hp.Nat.Mul.34, Aff.32, Loc.Hom.47, Archig.18.24B., Paul.Aeg.1.47, Steph.in Gal.295.