διεκδύνω
1 intr. salir
ὅταν ὁ ἀὴρ ... μὴ οἷός τε ᾖ διεκδῦναι ἔξωHp.Morb.Sacr.7,
διεκδὺς ὁ κυνηγέτης ἀπαλλάττεταιAr.Byz.Epit.2.120
•huir, escapar
διεκδῦναι βουλόμενοιPlu.Pel.17,
οὐκοῦν πειρῶ διεκδῦναιLuc.Herm.65,
δυσχερῶς διεκδύνουσιGr.Nyss.Virg.314.8, cf. Olymp.Iob 18.7-9.
2 tr. escapar de
τὸν θάνατονNic.Dam.Vit.Caes.80,
τὰς ὑλικὰς ἀρχὰς ἔνεστι διεκδῦναιPh.1.220,
δικτύοις, ἃ πολὺς διεκδῦναι πόνοςPh.1.316,
τὸν ὄχλονPlu.Tim.10,
τὰ πικρὰ κολαστήριαBasil.Ep.46.5.53.