διατρεπτικός, -ή, -όν


1 disuasorio λόγος Plu.2.788f
•sup. neutr. plu. como adv. διατρεπτικώτατα de forma totalmente disuasoria δυσωπεῖ Clem.Al.Strom.2.10.47.

2 adv. -ῶς dando vueltas, rodando glos. a περιστροφάδην Sch.Opp.H.5.146.